بهداری، کمترین تلفات را به نسبت جنگ های یک قرن اخیر دارد

خبرگزاری دفاع مقدس: وقتی جنگ تحمیلی شروع شد، ۲۳ ساله و کارمند یک شرکت خصوصی بود. با اینکه در دانشگاههای خارج پذیرفته شد اما نتوانست کشور را در روزهای سخت جنگ رها کند؛ بنابراین خود را به سپاه معرفی کرد و چون با خدمات پزشکی و امداد رسانی آشنایی داشت، در بهداری سپاه به عنوان مسئول مرکز امداد پزشکی در سپاه  مشغول به کار شد.

دو سال بعد از شروع جنگ به عنوان مسئول بهداری لشکر محمد رسول الله(ص) انتخاب و تا پایان جنگ در این عرصه خدمت کرد. متن زیر حاصل گفتوگوی دفاع مقدس با سیف الله مبینی مسئول مرکز امداد پزشکی سپاه  است.

کیسههای «خود امدادی» اولین امدادگر رزمندهها

بهداری کیسههای امداد اولیه را بین رزمندهها داده بود که به کمر بسته میشد. به این کیسهها «خود امدادی» میگفتند تا اولین کسی که به مجروح امدادرسانی میکند خودش باشد. البته از این کیسه به تعداد تمامی رزمندهها نداشتیم. در هر دسته نیز ۱ امداد داشتیم تا زمانی که رزمندهای مجروح میشود کمکش کند. امدادگر اولین کار امدادرسانی را انجام میداد. زخم و جراحت را میبست، اگر میتوانست به رزم ادامه دهد که میماند و اگر نمیتوانست با برانکارد به جایی که آمبولانس مستقر بود فرستاده میشد. سپس به پست امداد انتقال می یافت.

هر دسته، یک امدادگر

پست امداد در منطقه عملیاتی قرار داشت و با سه تا چهار تخت کارهای اولیه امداد انجام میشد. اگر مجروح بعد از این نیاز به ادامه درمان داشت به اورژانس منتقل میشد. اورژانسها با ۸ تا ۲۰ تخت در محدوده تیپها و لشگرها در منطقه عملیاتی قرار داشت و در عقب هر تیپ تاسیس میشد. در اورژانسها پزشک عمومی، رزیدنت جراحی و پزشکیار داشتیم و ممکن بود جراح هم باشد اما اتاق عملی در اورژانس نبود و بیشتر فوریتهای پزشکی انجام میشد. اگر مجروح بازهم احتیاج به عمل جراحی داشت به بیمارستان صحرایی انتقال مییافت.

بیمارستان صحرایی در منطقه نظامی بعد از تیپها و لشگرها قرار داشت. در عملیات بیت المقدس چون آبادان نزدیکترین شهر به منطقه بود، بیشتر از بیمارستانهای این شهر استفاده میشد. بعد از بیمارستانهای صحرایی اگر مجروح احتیاج به درمان بیشتری داشت، به بیمارستانهای عقبه در شهرها برده میشد و از آنجا از طریق هواپیما و قطار به بیمارستانهای تهران، اصفهان، شیراز، تبریز، مشهد و... منتقل میشد.

واکسیناسیون رزمندهها

برای انجام هر عملیات در منطقه رستههای شکل میگرفت که مسئول یک قسمت از کار بودند. برخی از این کارها مختص عملیات بود و تا پایان با عملیات در ارتباط بودند. اما اطلاعات عملیات و طرح عملیات و نیز مهندسی عملیات کار خود را قبل از عملیات انجام میدادند. بعضی از کارها مختص منطقه عملیانی بود. یکی از رستههایی که ارتباط آن قبل از شروع عملیات انجام میگرفت و تا همین امروز هم ادامه دارد بهداری است.

بهداری میبایست قبل عملیاتها و حتی قبل از اینکه نیروها آموزش میبینند کار خود را شروع کند. برای مثال از جمله کارهایی که قبل از اعزام نیروها به جبههها انجام میشد واکسیناسیون آنها بود که در شهرهای خودشان واکسینه میشدند تا بر علیه تعدادی از بیماریها واکسینه باشند. اگر رزمندهای در مناطق و در حین آموزشهای نظامی دچار مصدومیت و مجروحیت میشد بهداری آنها را مداوا میکرد.

وظیفه بهداری جنگ از قبل عملیات تا زمان ترخیص مجروحین از بیمارستان

زمانی که فرماندهان برای انجام عملیات اعلام آمادگی میکردند تعداد نیروها، وسعت منطقه عملیاتی و استعداد نیروها مشخص میشد از آن هنگام بهداری کارش را شروع میکرد. بیمارستان صحرایی و پست امدادی میزد و امکانات مداوا و انتقال مجروحین را میکرد. بر تغذیه رزمندهها و آشپزخانهها نیز نزارت داشت تا غذای بهداشتی به دست نیروها برسد.

کار انتقال مجروحین به عقبه و بیمارستان شهرها تا اعزام آنها به منازل نیز توسط بهداری انجام میشد به همین دلیل از جمله رستههایی که قبل، حین و بعد از عملیاتها انجام وظیفه میکرد بهداری بود.

بهداری جنگ موفق عمل کرده است

بهداری نیروهای مسلح به خصوص بهداری سپاه از موفقترین واحدهای عمل کننده نه تنها در جنگ تحمیلی بلکه در تمامی جنگهای یک قرن اخیر بود. دفاع مقدس به نسبت دیگر جنگهای جهان و به دنبال آن شیوع بیماریها و تعداد بالای کشتهها یکی از کم تلفاتترین و موفقترین جنگها از نظر خدمات بهداشتی و درمانی بود. بدون اغراق بهداری در ۸ سال جنگ تحمیلی به نسبت امکانات در اختیار و ضعف و کاستیهای موجود عالی کار کرد.
ادامه دارد...