دنیا اگر چه زیبا و دوست داشتنی است، اما شایسته و دلبستنی نیست

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از گرگان، «علی اُخلی» فرزند قربانعلی، روز 19 اسفند سال 1343میان خانواده‌ای متدین و زحمتکش در روستای «سعدآباد» از توابع شهرستان رامیان به دنیا آمد.

علی دوران سختی را را در روستا سپری کرد و از همان دوران کودکی به همراه دیگر اعضای خانواده به کار کشاورزی مشغول شد.

وی دوران کودکی را در زادگاهش سپری کرد و با رسیدن به سن ۷ سالگی برای کسب علم و دانش راهی مدرسه شد، وی دوره راهنمایی را در خان ببین سپری نمود. سپس برای گذراندن مقطع دبیرستان به شهرستان علی آباد کتول عزیمت کرد و تحصیلاتش را در هنرستان امام خمینی آن شهر(انستیتو تکنولوژی دوره پهلوی) در رشته راه و ساختمان به پایان رسانید.

 بافرمان رهبر کبیر انقلاب امام خمینی(ره) مبنی بر تشکیل بسیج مستضعفین که به دنبال حمله نظامی رژیم بعثی عراق صورت گرفت، به عضویت آن نهاد مقدس درآمد و فعالیت های خود را در زمینه حل مشکلات مردم و حضور در میدان های نبرد آغاز کرد.

 علی اخلی در سال 1360برای گذراندن دوره‌های آموزشی و جذب سپاه در لشکر ویژه ۲۵ کربلا با سمت تک تیرانداز مشغول شد و به جبهه اعزام شد.

شهید اُخلی مدتی در جبهه سپری بود، سپس به شهرش بازگشت و در کنکور سراسری دانشگاه شرکت کرد و موفق شد در دانشگاه تربیت معلم شهر ورامین پذیرفته شود.

علی پس از مدتی تحصیل در دانشگاه، مجدد به جبهه عزیمت نمود و سرانجام پس از چندین ماه خدمت صادقانه در روز یک آبان سال 1362 در محور مریوان, عملیات کربلای 4 هنگام درگیری با نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به پا، شهادت رسید و پیکر مطهرش پس از تشییع در گلزار شهدای امامزاده امامزاده بی بی یان(ع) سعدآبادفندرسک به خاک سپرده شد.

فرازهایی از وصیت نامه شهید اُخلی:

اینجانب عباسعلی اُخلی فرزند عبداله ساکن روستای سعدآباد فندرسک بنا به فرمان امام امت خمینی بت شکن که فرموده اند: به به جبهه های نبرد حق علیه باطل بشتابید، آگاهانه و آزادانه در این راه قدم نهادم زیرا که معتقدم این راه همان خط سرخ شهادت، خط سرخ آل محمد(ص) و حضرت علی(ع) و بقیه ائمه معصومین علیهم السلام است.

دنیا اگر چه زیبا و دوستداشتنی است اما شایسته و دلبستنی نیست، دنیا تنها ارزشی که دارد این است که کمتر از آخرت است، باید از وسوسها و خواهشهای نفسانی که دنیا را طلب می کند و انسانی را از رفتن در راه خدا باز میدارد، رهاید تا توان عمل به تکلیف شرعی را بدست آورد و خالصانه در راه معبود قدم نهاد.

 انتهای پیام /