شهید گودینی: تفنگ زمین افتاده من را بردارید و بر صف کفار حمله‌گر شوید
به گزارش خبرنگار ساجد دفاع‌پرس، شهید «رضا گودینی» بیست و چهارم تیر سال ۱۳۴۱ در کرمانشاه متولد شد. وی با شروع جنگ تحمیلی به‌عنوان پاسدار در جبهه حق علیه باطل حضور یافت و سرانجام در تاریخ بیست و سوم فروردین سال ۱۳۶۲، در «فکه» بر اثر اصابت ترکش شهید شد و تاکنون اثری از پیکرش به دست نیامده است.
شهید رضا گودینی در وصیت‌نامه خود نوشته است:
الله اکبر
تا خون در رگ ماست، خمينی رهبر ماست
با درود بی‌کران و بی‌پایان بر انبیاء و اولیاء و شهدای گران‌قيمت و شاهدان هميشه‌زنده و جاوید اسلام و درود و سلام برحضرت بقيةالله اعظم روحی و ارواح العالمين، حاکم جهان و عدالت‌گستر و نابودکننده کاخ ستم.
درود و سلام بر رهبر کبير و پير خستگی‌ناپذيرمان، فرمانده کل قوا حضرت امام خمينی، اين عارف و فيلسوف اسلام‌شناس، اين بت‌شکن زمان که همه بت‌ها را شکست و هنوز تبر را بر دوش دارد. اين ابراهيمی که نه‌تنها اسماعيل فرزندش را؛ بلکه هزاران فرزند خود را قربانی اسلام کرد و هنوز به قربان‌گاه می‌فرستد تا زمينه ظهور امام زمان (عج) را فراهم سازد.
سپاس و شکر خدايی را که بر ما منت گذاشت و همانند رسولان، رسولی را برای هدايت ما فرستاد، خدايا اين ابرمرد جهان را تا انقلاب مهدی (عج) از ما نگير و سال‌های عمر ما را کم کن و بر لحظات عمر او بیفزا!
ای خالق زمين و آسمان‌ها سخن با تو گفتن مشکل است؛ چراکه تو همه چیزی و ما هیچ، کمال مطلق تویی و درمانده و گنه‌کار ما، ای آن‌که اراده کردی تا این انقلاب شکوهمند اسلامی را به دست یک عده محدود و مستضعف در جهان پیاده کنی، این بنده گنه‌کار تو با اعمالی که حاکی از گناه و پشیمانی است، در این روزهای حساس به طرف تو آمده.
ای خدای بزرگ! اعمال گذشته‌ام به من اجازه نمی‌دهد با تو صحبت کنم؛ اما لطف تو، مهر و محبت تو، بخشش تو مرا بر این داشت تا از اعمالی که در گذشته انجام داده‌ام رو به درگهت بیاورم و توبه کنم، خودت فرمودی که توبه‌کاران را می‌پذیرم. پس «استغفرالله ربی و اتوبه علیه».
خدایا خودت می‌دانی هر موقع که به یاد شهدا می‌افتم، سر شرمندگی را پایین میاندازم و احساس حقارت می‌کنم که آن‌ها چه کردند و ما چه کار؟
سفارش من به تمام دوستان و عزیزانم این است که پس از اسلام پیام شهدا که امام را تنها نگذارید و از ولی‌فقیه اطاعت کنید، برادران برومند جنگ را فراموش نکنید که به قول امام، حیثَیّت و شرف ما در گرو همین جنگ است.
برادران عزیز! افتخار کنید که خداوند متعال بر ما منت گذاشته جوان‌هایی که آن‌موقع در محله‌ای تلف می‌شوند، امروز برای اسلام در میدان‌های نبرد با کفر به شهادت برسند.
برادران غیور! خدا می‌داند که ما هیچ آرزویی جز سلامت امام و پیروزی رزمندگان اسلام نداریم و تمامی آرزوهای‌مان را در دهانه مسلسل خلاصه کرده‌ایم و بر سینه کافران فرود می‌آوریم.
و اما ای امام عزیز! اگر نتوانستم سرباز خوبی باشم و مسئولیتم را خوب انجام دهم، شرمنده‌ام و امیدوارم با ریخته شدن خونم، مسئولیت سنگینم که حاکی از خون هزاران شهید و معلول است، انجام بدهم.
و اما توای مادر رنج کشیده‌ام! سلام ،سلام فرزندت را که از صمیم قلب بیرون می‌آید، پذیرا باش. می‌دانم که چه زحمتی برایم کشیده‌ای، وای به حالم اگر حلالم نکنی، اگر فرزند خوبی نبودم و تو را اذیت کرده‌ام مرا به بزرگی خودت ببخش که سخت پشیمانم و از تو می‌خواهم که در مرگم صبور باشی و مبادا خدای ناکرده در مرگم گریه کنی که روح مرا بیازاری.
خدمت برادرانم، این قوتان قلب سلام می‌رسانم و از آن‌ها می‌خواهم که تفنگ زمین افتاده را بردارند و بر صف کفار حمله‌گر شوند.
و اما تو یگانه زینبم! مبادا در مرگم لباس سیاه بپوشی که دشمن شاد شود، مانند زینب در مقابل مصیبت استوار و بردبار باش و اگر شهید شدم افتخاری است برای شما که در پیشگاه خدا و زینب کبری (س) روسفید هستید. درود خدا و پیامبران بر شما و تمام بندگان صالح او.
و اما تو ای همسر مهربانم، ای یاور و غمخوار ما! اگر مدت کوتاهی است که باهم زندگی می‌کنیم ناراحت نباش، من معشوق بزرگوارتر و بی‌نهایت پیدا کرده‌ام، تو را دوست دارم اما معشوق من کس دیگری است، اگر در این مدت کوتاه شوهر خوبی برایت نبودم، مرا گذشت کن و صبرکن اگر چه برایت مشکل است.
در پایان به تمام دوستان و آشنایان سلام می‌رسانم و از آن‌ها در تقاضا دارم که این دوست گنه‌کار خود را ببخشند، خدا ان‌شاءالله هرچه زودتر اسلام و مسلمین را پیروز گرداند.
والسلام، خداحافظ، خدا یار و مددکار شما باشد.
انتهای پیام/ 113
