شهید احمد اسماعیلی: مرا در کنار عاشقان حسینی دفن کنید

به گزارش خبرنگار ساجد دفاع‌پرس، بسیجی شهید «احمد اسماعیلی» ۲۱ اسفند سال ۱۳۳۷ در جنوب شهر تهران چشم به جهان گشود. وی بعد از آغاز جنگ تحمیلی به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل اعزام شد و سرانجام ۱۳ اردیبهشت سال ۱۳۶۵ در فکه به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر این شهید والامقام که پس از حدود ۲۰ روز بر روی خاک‌های گرم خوزستان باقی مانده بود، سرانجام ۲ خرداد سال ۱۳۶۵ در بهشت زهرا (س) تهران به خاک سپرده شد.

وصیت‌نامه‌ای از این شهید والامقام را در ادامه می‌خوانید:

با سلام به آقا امام زمان و نایب به حقش امام خمینی و با درود بیکران بر رزمندگان اسلام.
اینجانب احمد اسماعیلی فرزند ایوب به این وسیله وصیت‌نامه خود را به بازماندگان ابلاغ می‌نمایم.

اولاً برادر بزرگترم را که در حق ما بعد از فوت پدر علاوه و برادری مسئولیت پدری را مرجان خرید و آن‌چنان خدمت در حق ما کرد که ما توانستیم در مسیر حرکت تکاملی اجتماع با خواست خدا و یاری او به راحتی گام برداریم و در جایگاهی مناسب از اجتماع جای گیریم. این بنده حقیر گنه‌کار برادری حسین را از این جهت که بزرگتر از برادر گرامی‌ام عباس می‌باشند وصی خود قرار می‌دهم.

ثانیاً از همه شما ها و دیگر دوستان و آشنایان به این وسیله طلب مغفرت و از درگاه خداوند متعال تمنای رحمت می‌نمایم.

ثالثاً؛ اگر برایتان امکان داشت مرا در بهشت زهرا در کنار آن عاشقان حسینی دفن کنید.

رابعاً اگر مقدر بود، برای بنده نماز و روزه دو سال را اجاره کنید و همچنین اگر کسی آمد و طلبی از من داشت به او بدهید و همچنین مقدار دو هزار تومان به حساب کانون پرورش فکری و معادل یک ماه حقوق مرا به حساب سیمای جمهوری اسلامی بریزید، بابت تاخیرهایی که من در انجام کارها داشته‌ام، مبلغی نیز به حاج آقا اسماعیلی بدهکارم هرچه فرمودند درست است به او بدهید و بلاخره مقداری زمین در کرج دارم البته مقدار کوچکی از آن زمین بزرگ که به اسم بنده است، متعلق به بنده می‌باشد همان‌طور که اطلاع دارید و همچنین مقدار ناچیزی همه از مال دنیا در خانه خود جمع آوری کرده‌ام، در هر آنچه که دارم همسرم در آن سهیم می‌باشند. اگر برای شما مقدور بود در حد امکان برای همسر و یگانه فرزند عزیزم که خدایش حافظ و هادیش باشد، سرپناهی فراهم کنید تا مبادا بعد از من آن‌ها احتیاج به دیگران داشته باشند و در جامعه خدای ناکرده تحقیر شوند، در خاتمه از مادر مهربان و فداکار و زحمتکش و زجر چشیده‌ام به خاطر همه قصوراتی که داشته‌ام معذرت می خواهم و برای او عاقبتی خوش در دنیا و جایگاهی بلند مرتبه در آخرت از خدای منان طلب می‌کنم و برای همه شما حسین، عباس، عزیزه، خدیجه، معصومه و آذر و محمود و دیگران از خداوند به حق حسین مظلوم طلب عاقبتی خیر و آخرتی خوب می‌نماینم.

والسلام. این وصیت‌نامه در مقر تخریب قرارگاه ثارالله در تاریخ دهم فروردین سال 1364 نوشته شده است. التماس دعا

خداوند حافظ و هادی همه شماها باشد. خدانگهدار

انتهای پیام/ 113