وصیت‌نامه شهید مهدی باکری/ پشتیبان و از ته قلب مقلد امام خمینی باشید
به گزارش خبرنگار ساجد دفاع‌پرس، سردار سرلشکر شهید «مهدی باکری» از فرماندهان و شهدای شاخص دوران هشت سال دفاع مقدس است که ۳۰ فروردین سال ۱۳۳۳ در «میاندوآب» متولد شد و از دوران جوانی همراه با برادرش شهید حمید باکری، به صحنه مبارزه با رژیم پهلوی پای نهاد. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به سپاه پاسداران پیوست و در سازماندهی و استحکام سپاه ارومیه نقش مؤثری ایفا کرد.
این شهید والامقام همچنین مدتی دادستان دادگاه انقلاب و شهردار ارومیه بود و در این مدت خدمات زیادی را به مردم انجام داد. وی با شروع جنگ تحمیلی به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل پای نهاد و در مسئولیت فرماندهی لشکر ۳۱ عاشورا، حماسه‌های زیادی را در دفاع مقدس رقم زد و بار‌ها جانباز شد، تا این‌که سرانجام این سردار رشید اسلام ۲۵ اسفند سال ۱۳۶۳ در عملیات «بدر» بر اثر اصابت تیر مستقیم ندای حق را لبیک گفت و قایق حامل او در آب‌های هورالعظیم، مورد هدف آر. پی. جی دشمن قرار گرفت و پیکرش به دریا پیوست و هرگز بازنگشت.
شهید مهدی باکری در فرازی از وصیت‌نامه خود، تأکید کرده است: بدانید اسلام تنها راه نجات و سعادت ماست. به یاد خدا باشید و فرامین خدا را عمل کنید. پشتیبان و از ته قلب مقلد امام باشید. اهمیت زیاد به نماز و دعاها و مجالس یاد ابا عبدالله و شهدا بدهید که راه سعادت و توشه آخرت است.
متن کامل وصیت‌نامه شهید «مهدی باکری»
بسم الله الرحمن الرحیم
یا الله، یا محمد (ص)، یا علی (ع)، یا فاطمه زهرا (س)، یا حسن (ع)، یا حسین (ع)، یا علی (ع)، یا محمد (ع)، یا جعفر (ع)، یا موسی (ع)، یا علی (ع)، یا محمد (ع)، یا علی (ع)، یا حسن (ع)، یا حجة (عج) و شما ای ولی‌مان یا روح‌الله و شما ای پیروان صادق امام یا شهیدان.
خدایا چگونه وصیت‌نامه بنویسم در حالی‌که سراپا گناه و معصیت، سراپا تقصیر و نا‌فرمانی‌ام. گرچه از رحمت و بخشش تو نا امید نیستم؛ ولی ترسم از این است که نیامرزیده از دنیا بروم. می‌ترسم رفتنم خالص نباشد و پذیرفته درگاهت نشوم.
یا رب العفو، خدایا نمیرم در حالی‌که از من راضی نباشی. ای وای که سیه روز خواهم بود. خدایا که چقدر دوست‌داشتنی و پرستیدنی هستی. هیهات که نفهمیدم. خون باید می‌شد و در رگهایم جریان می‌یافت و سلول‌هایم یا رب یا رب می‌گفت. خدایا قبولم کن. یا اباعبدالله شفاعت.
آه چقدر لذت‌بخش است انسان آماده باشد برای دیدار ربش؛ ولی چه کنم تهیدستم، خدایا قبولم کن.
سلام بر روح خدا نجات‌دهنده ما از منجلاب عصر حاضر. عصر ظلم و ستم، عصر کفر و الحاد، عصر مظلومیت اسلام و پیروان واقعی‌اش.
عزیزانم اگر شبانه‌روز شکرگزار خدا باشیم که نعمت اسلام و امام را به ما عنایت فرموده، باز کم است.
آگاه باشیم که سرباز راستین و صادق این نعمت شویم. خطر وسوسه‌های درونی و دنیا فریبی را شناخته و برحذر باشیم که صدق نیت و خلوص در عمل تنها چاره‌ساز ماست. ای عاشقان ابا عبدالله، بایستی شهادت را در آغوش گرفت، گونه‌ها بایستی از حرارت و شوقش سرخ شود و ضربان قلب تندتر بزند. بایستی محتوای فرامین امام را درک و عمل نمائیم تا بلکه قدری از تکلیف خود را در شکرگزاری به‌جا آورده باشیم.
وصیت به مادرم و خواهران و برادرهایم و فامیل‌هایم که بدانید اسلام تنها راه نجات و سعادت ماست. به یاد خدا باشید و فرامین خدا را عمل کنید. پشتیبان و از ته قلب مقلد امام باشید. اهمیت زیاد به نماز و دعاها و مجالس یاد ابا عبدالله و شهدا بدهید که راه سعادت و توشه آخرت است.
همواره تربیت حسینی و زینبی بیابید و رسالت آن‌ها را رسالت خود بدانید و فرزندان خود را نیز همان‌گونه تربیت بدهید که سربازانی با ایمان و عاشق شهادت و علمدارانی صالح، وارث حضرت ابوالفضل، برای اسلام ببار آیند.
از همه کسانی که از من رنجیده‌اند و حقی بر گردنم دارند، طلب بخشش دارم و امیدوارم خداوند مرا با گناه‌های بسیار بیامرزد.
خدایا مرا پاکیزه بپذیر
مهدی باکری
انتهای پیام/ 113
