به خاطر شهادت من از کسی طلب چیزی نکنید

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از کرمان، «علی عابدینی» سال ۱۳۴۳ در روستای کورگه رفسنجان چشم به جهان گشود. وی با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه حق علیه باطل شد و سرانجام ۱۹ دی ۱۳۶۵ طی عملیات کربلای ۵ در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

وصیت‌نامه شهید عابدینی:

با سلام و درود به رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران امام خمینی و با دعا در تعجیل هر چه سریع‌تر در ظهور حضرت مهدی (عج)، بار خدایا تو را شکر می‌کنم که مرا لایق آن دانستی که این جان ناقابلم را در راه تو قربانی کنم.

خدمت پدر و مادرم سلام عرض می‌کنم، خدمت برادرانم محمد، حسین، حسن، حمید و خواهران طاهره و نیره سلام عرض می‌کنم، پدر بزرگوار و مادر عزیزم امیدوارم که مرا ببخشید که اگر در این مدت چند سالی که مهمان شما بودم و به غیر از رنج و زحمت دیگر کاری برای شما انجام ندادم و طلب مغفرت دارم و از طرف من از بابا جان و ننه جان هم طلب بخشش کنید و از طرف من از تمام اقوام و خویشان طلب بخشش بخواهید و من چند وصیت به شما دارم، پس از شهادتم هرگز دور بنیاد شهید قدم نگذارید و طلبکار انقلاب نباشید و بخاطر این که شهید داده‌ایم توقع نداشته باشید که مردم به شما سلام کنند یا این که احترام بگذارند و اگر شهیدی داده‌اید، به خاطر خدا و در راه او بوده است و هرگز راضی نیستم که به خاطر شهادت من از کسی طلب چیزی کنید.

وصیت دیگرم به پدر بزرگوارم این است که اموال شخصی من را خودتان تصمیم بگیرید که چکار بکنید، مانند خانه و ماشین و طلب مرا به بانک بدهید و در ضمن مقدار شش هزار تومان جواد کریمی از من بابت آهن و مصالح ساختمانی طلبکار است به او بدهید.

وصیت دیگرم این است‌ای پدر و مادر عزیزم، شما به خاطر من خیلی رنج و سختی کشیده‌اید من از وقتی که قدم به جبهه‌ها گذاشتم در دو سال اول نتوانستم روزه‌هایم را بگیرم و حدود ۶۰ روزه بدهکارم اگر توانستید بگیرید و اگر نه بخرید و دیگر آن که ان‌شاءالله امسال به مکه مکرمه مشرف می‌شوید و آنجا یادی از من هم بکنید و از خدا بخواهید که ما را جزء شهیدان قرار بدهد و با شهیدان کربلا محشور کند.

وصیت دیگرم به تو‌ای برادر بزرگوارم محمد، نسبت به مسائل زندگی خود بیشتر اهمیت بده و زندگی جدید خود را هر چه زودتر شروع کن.

وصیت دیگرم به تو‌ای برادر حسین جان این است که حسن به تو بیشتر انس دارد و وقتی بزرگ شد به او بگو که علی هدفش چه بود و به خاطر چه جان ناقابلش را به اسلام و قرآن تقدیم کرد که او دوباره اسلحه مرا بردارد.

خواهرانم طاهره و نیره شما تا آخر درس و تحصیل خودتان را ادامه دهید و از این که من در خانواده برخورد تندی با شما داشتم مرا ببخشید و در پایان از همه شما مخصوصا پدر و مادر طلب بخشش می‌خواهم.

انتهای پیام/