کارکنان نیروی هوایی نسبت به ظلم رژیم طاغوت بی‌تفاوت نبودند
سرهنگ «مهدی عارفی اصل» پیشکسوت نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس در مشهد اظهار داشت: من در خانواده‌ای مذهبی متولد شدم و پرورش پیدا کردم. در سال ۱۳۵۱ به استخدام نیروی هوایی ارتش درآمدم. نیروی هوایی ارتش شاهنشاهی در آن زمان دارای افراد تحصیلکرده، فناوری‌های به روز بود اما در عین حال در بدنه این نیرو فساد وجود داشت.
وی در ادامه درخصوص میزان خودتحقیری فرماندهان ارتش رژیم پهلوی در برابر مستشاران نظامی افزود: این موضوع من و برخی از همکارانم را حساس کرد و به دنبال آن متوجه شدیم جریاناتی در کار است به طوری که وقتی فرماندهان رده بالا را می‌دیدیم بواسطه آنکه ما زیردست آن‌ها بودیم بسیار از آن‌ها وحشت می‌کردیم اما جالب است بدانید فقط کافی بود یک گروهبان دوم آمریکایی! در بین آن‌ها حاضر شود؛ همان فرماندهان با آن همه یَد و بَیضا در برابر آن فرد آمریکایی کرنش و تعظیم می‌کردند!
این پیشکسوت نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران درباره حساسیت نیروهای مومن و انقلابی که در بدنه ارتش رژیم پهلوی مشغول به کار بودند نسبت به رخدادهای آن زمان تأکید کرد: وقتی که من و یا برخی همکارانم مشاهده می‌کردیم که تمام وسایل نیروی هوایی همچون رادارها در دست عوامل بیگانه است؛ این مسئله باعث تحریک ما می‌شد تا شروعی برای اعتراض در مقیاس کوچک باشد.
این مبارز انقلابی یادآور شد: من به واسطه آشنایی‌ام با نیروهای انقلابی به قم سفر می‌کردم و اعلامیه‌های امام خمینی(ره) را تحویل می‌گرفتم و بین کارکنان در سطوح مختلف نیروی هوایی توزیع می‌کردم که در سال ۱۳۵۶ این فعالیت‌های اعتراضی به اوج خود رسید.
وی درباره نحوه توزیع اعلامیه‌های امام خمینی(ره) بین یگان‌های تحت امر نیروی هوایی در شهرهای مختلف گفت: من بواسطه مسئولیتی که داشتم در یکی از بخش‌های نیروی هوایی در تهران مشغول به کار بودم که نمایندگان همه پایگاه‌ها در آن حضور داشتند، از آنجا اعلامیه‌ها از طریق بار در هواپیماها بین شهرهای مختلف توزیع و تکثیر می‌شد.
عارفی اصل همچنین درباره نفوذ عوامل رژیم پهلوی در بین انقلابیون ابراز داشت: عوامل نفوذی در بین ما حضور داشتند و از برنامه‌های انقلابیون مطلع بودند چراکه ضداطلاعات نیروی هوایی به صورت وسیع روی افرادی که مقید به انجام فرائضی مثل نماز بودند و چهره‌ای اعتراضی داشتند، اشراف داشت. اقدامات مجموعه ما نسبتاً لو رفته بود اما با این حال برای دستگیری ما وارد عمل نشدند تا اینکه در اول اردیبهشت ۱۳۵۶ من دستگیر شدم و تا روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷؛ که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید در زندان به سر می‌بردم. از زمان دستگیری تا یک سال بعد از آن؛ خانواده‌ام از زنده بودن من اطلاع دقیقی نداشتند و بعد از یک سال مطلع شدند. من آن زمان در زندان قصر، در تهران، بودم و با هجوم مردم به این زندان آزاد شدم.
این پیشکسوت نیروی هوایی درباره نحوه شکنجه نیروهای انقلابی توسط ساواک گفت: پس از دستگیری؛ مدت سه ماه را در کمیته مشترک ضدخرابکاری محبوس بودم و در آنجا انواع و اقسام شکنجه‌ها را به وسیله دستگاه‌های مختلفی که از اسرائیل آمده بود، مثل دستگاه آپولو، تجربه کردم. برای مثال وقتی که روی صندلی برقی مرا قرار می‌دادند پس از اتمام شکنجه سر من مثل گچ می‌شد و احساس مرگ به من دست می‌داد!
این مبارز انقلابی درباره نحوه ارتباط‌گیری با انقلابیون ابراز داشت: آن زمان آقای ادیب یزدی، که بعدها در زمره دانشجویان پیرو خط امام قرار گرفت، طلبه بود و پدر ایشان هم امام جمعه یزد بود که بواسطه آشنایی من با آن‌ها، بین ما و انقلابیون ارتباط برقرار شد. ایشان آن زمان ما را به مسجد یاسین، واقع در خیابان پیروزی تهران، می‌برد و از ما درخواست‌هایی مثل تهیه اسلحه داشت چراکه آن زمان من نماینده پایگاه بودم و دو الی سه اسلحه تعمیری در اختیارم بود.
وی گفت: علاوه بر ارتباط با انقلابیون و کمک به آن‌ها، یک مشروب فروشی را با کمک برخی انقلابیون آتش زدم، این دو اقدام که در پرونده‌ام ثبت شده بود باعث شد ابتدا برای من حکم اعدام صادر کردند اما بعد، عفو شامل حالم شد و این محکومیت به دو سال حبس تقلیل یافت.
عارفی اصل با اشاره به اینکه شروع انفجار انقلاب اسلامی با بیعت همافران نیروی هوایی با امام خمینی(ره) انجام شد، خاطرنشان کرد: هرچند که من در آن روز در زندان حضور داشتم اما بعدها شنیدم که پس از این بیعت؛ مردم برای حمایت از همافران نیروی هوایی اقدام کردند و این حرکت موجب شد تا اسلحه‌ها از این نیرو که جزو بدنه ارتش بود به دست مردم و انقلابیون برسد.
این پیشکسوت نیروی هوایی در ادامه صحبت‌های خود درباره راز انقلابی بودن نیروی هوایی با توجه به سرمایه‌گذاری رژیم پهلوی برای این نیرو با وجود افراد بعضا تحصیلکرده و نخبه تأکید کرد: هرچند که در بدنه نیروی هوایی ارتش رژیم شاهنشاهی فساد وجود داشت اما قشر آگاه مسیر صحیح را یافت چراکه ظلم و اجحاف فاحشی که شاه نسبت به کشور داشت برای آن‌ها آشکار شده بود و نمی‌توانستند نسبت به این بی‌عدالتی‌ها بی‌تفاوت باشند و چشمان خود را بر روی حقایق ببندند.
این مبارز انقلابی در تکمیل بخش پایانی سخنان خود با بیان اینکه جنگ شناختی که امروز رهبر معظم انقلاب اسلامی از آن سخن می‌گویند؛ همان زمان به شکل دیگری جلوه داشت، تصریح کرد: کارکنانی که در پایگاه‌های مختلف نیروی هوایی فعالیت داشتند بسیار افراد روشن، آگاه و اهل مطالعه بودند. من به صورت متفرقه نزدیک به سه ماه در حوزه علمیه درس خواندم. به رغم اینکه کارکنان این نیرو به خارج از کشور سفر داشتند؛ اما آن‌ها مراقب اعتقادات خود بودند و نسبت به تحولات سیاسی کشور آگاهی داشتند.
انتهای پیام/
