زندگی آنقدر شیرین و مرگ آنقدر تلخ نیست

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از گرگان، سردار رشید سپاه اسلام «محمود کیا» فرزند «ابراهیم» در ۵ فروردین سال ۱۳۴۳ در شهرستان کردکوی و خانواده‌ای متدین متولد شد، تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در همان شهر با موفقیت گذراند، با وجود سن کم دوشادوش ملت در تظاهرات شرکت می‌کرد، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، هنوز چندی نگذشته بود که دشمن بعث عراق جنگ ناجوانمردانه‌ای را علیه نظام مقدس اسلامی به راه انداخت، پس از فرمان جهاد امام خمینی (ره) به عضویت نهاد بسیج مستضعفین درآمد.

 در عین حال در صحنه مبارزه با دشمن داخلی (منافقین کوردل) نیز حاضر بود، به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل عزیمت کرد و مدتی را به جهاد و پیکار با خصم دون پرداخت سپس یه شهرش بازگشت و تحصیلات نیمه تمامش را ادامه داد و موفق به دریافت مدرک دیپلم شد.

وی جوانی متواضع، صبور، خوش رو و باوقار بود و قرآن را به زیبایی تلاوت می‌کرد و همواره در صفوف اول نماز جمعه و جماعات حاضر بود، ناگفته نماند او اهل قلم بوده و دست نوشته‌های با ارزشی از ایشان باقی مانده است و خلاصه اینکه عاشق امام امت (ره) بود؛ پس از مدتی در آزمون سراسری تربیت معلم شرکت کرد و در مرکز تربیت معلم شهر گرگان پذیرفته شد. مدتی را به تحصیل مشغول بود، اما دلش آرام و قرار نداشت و با اینکه دارای فرزند پسری بود، بار‌ها به سرزمین عاشقان سفر کرد، وی پس از هفت بار حضور در جبهه، سرانجام در تاریخ ۱۳۶۵/۱۰/۲۳ در عملیات کربلای ۵ در منطقه شلمچه به فیض عظیم شهادت نائل آمد و روح بلندش به ملکوت پرواز کرد و آرام گرفت.

روایت «اسماعیل کیاء» برادر شهید: 

در آزادسازی سایت‌های دزفول در آغاز حمله و پیشروی وارد سنگر‌های دشمن شدند و در جنگ تن به تن بود که با نارنجک از ناحیه پا مجروح شدند و بلافاصله با اسرار همرزمانش به بیمارستان برده شد که سرپایی درمان شد و با اسرار خودش بلافاصله به هواپیما به جبهه برگشت و در اخرین مرتبه به او گفتم بچه ۹ ماهه داری برو و برگرد و گفت‌: جبهه به من نیاز دارد و باید بروم.

فراز‌هایی از وصیت نامه سردار شهید «محمود کیا»:

برادران و خواهران، زندگی آنقدر شیرین و مرگ آنقدر تلخ نیست که از آن وحشت داشته باشیم. پس اگر جوانان محله، شهر و کشور به درجه رفیع شهادت نائل شدند، به خدا قسم، به دیدار خدا شتافتند. خدا هم آن‌ها را در بهشت جاویدان جای می‌دهد.

وصیتم به همه برادران و خواهران این است که خدا را ناظر اعمال خود بدانید و از گناه بترسید و عمل شایسته را ذخیره‌ای برای خود قرار دهید و از کار‌های حرام پرهیز کنید، هدفی را در زندگی خود در نظر بگیرید.

تقوا و استقامت را وسیله نجات خود قرار دهید و درستکاری و راستگویی را سرمایه مرگ خود قرار دهید و با قلبی بینا، راه صحیح و صراط مستقیم را بپیمایید.

انتهای پیام/