زنگ خطری که پلاسکو به صدا در آورد

گروه اجتماعی دفاع پرس: نخستین ساختمان بلندمرتبه و تمام فلزی کشور و نخستین آسمان خراش غرب آسیا با زیربنای 29 هزار متر مربع، روز گذشته دچار حادثه شد و قلب تهران و به عبارتی قلب کشور را با اندوهی سنگین که ناشی از دست دادن تعدادی از آتش‌نشانان غیور و بی باک بود همراه ساخت.

توجه داشته باشیم این حادثه در مساحت 29 هزار متر مربع رخ داد و همین وسعت کم، پایتخت کشور را با چالشی جدی در زمینه امدادرسانی و آواربرداری از محدوده حادثه و نجات افراد گرفتار در زیر آوار روبه‌رو ساخت.

این حادثه و نحوه مدیریت بحران و حضور در صحنه نگرانی هایی را با خود به همراه داشت، که نمی‌توان به سادگی به روی آنها چشم بست.

یک مقدار دوربین را از روی حادثه ساختمان پلاسکو بالاتر می بریم و روی نقشه تهران متمرکز می شویم. 730 کیلومتر مربع. شهری که هفتمین شهر بزرگ دنیا شناخته شده و پای خود را روی پلیت های لغزان و حادثه خیر سفت کرده است.

از سال ها قبل زلزله شناسان هشداری جدی در زمینه زلزله تهران دادند. شهری که قلب و مرکز آن را بافت فرسوده تسخیر کرده و در صورت بروز حادثه و بحران راهی برای رسیدن امدادگران به این بافت ها وجود ندارد.

یک آن چشم های خود را می بندیم و به این موضوع می اندیشیم که پلیت ها در زیر پای تهران به لرزه افتاده اند؛ آن هم تنها برای چند ثانیه کوتاه. یقینا صحنه ای که روز گذشته برای ساختمان پلاسکو ایجاد شد برای بسیاری از ساختمان ها و برج ها نیز اتفاق می افتد و تلی از خاک در چشم بهم زدنی رو در روی ما قرار خواهد گرفت.

این حرف نه اغراق است و نه زیاده گویی؛ چرا که سال ها قبل بسیاری از کارشناسان عمق فاجعه زلزله در تهران را برابر با انقراض دایناسورها دانسته اند و این خطری است که تعارفی در آن وجود ندارد.

خواه ناخواه باید قبول داشت حادثه خبر نمی کند و وقوع حادثه در 730 کیلومتر مربع به هیچ وجه نمی تواند قابل کنترل باشد هر چند که استان های اصفهان، قزوين، مازندران، سمنان، قم و مركزی به عنوان استان های معین شهر تهران انتخاب شده اند تا در صورت هر گونه حادثه امدادرسانی به تهران متوقف نشود.

اما نگاهی به حادثه روز گذشته دلنگرانی ها را دو چندان می کند و این موضوع را بیش از پیش در صدر حساسیت ها قرار می دهد تا مدیریت بحران مهره های خود را در کنترل حادثه بازبینی کرده و به ترمیم کمبودهای موجود در این بخش بپردازد.

اما ترمیم کمبودها نیازمند پول و نقدینگی است که متاسفانه در این زمینه کمترین همراهی ها با این سازمان صورت می گیرد لذا نمی توان توقع داشت بدون حمایت های دولتی سازمان مدیریت بحران سنگ بزرگ از روی زمین بردارد و دلهره ها را در دل مردم از بین که نه اما بتواند کم کند.

به هر صورت حادثه در بیخ گوش تهران هر آن در حال زنگ زدن است و اگر به این زنگ اخطار توجهی نشود در روز حادثه تنها باید به فکر جایی بود که توانایی پذیرایی پیکرهای خارج شده از زیر آوارها را داشته باشد.

حادثه نزدیک است زنگ خطر پلاسکو را جدی بگیریم.

انتهای پیام/