احمد خاکشور گفت: آن روز‌ها که هوا رو به سردی بود، پیاده‌روی و بالا رفتن از ارتفاعات و حتی راه رفتن در خیابان اذیتم می‌کرد و پرش و تیک‌های عصبی خیلی زیادی داشتم ولی عنایت خدا و توجه شهدای گران‌قدرمان شامل حالم شد. وقتی رشادت‌ها و ازخودگذشتگی و ایثارگری آنها را به چشم می‌دیدم، مجروحیت خودم را اصلاً به‌حساب نمی‌آوردم.