یک روایت شیمیایی از جنگ

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، امیر سرتیپ برات‌علی غلامی فرمانده اسبق پدافند هوایی ارتش در جلد نخست کتاب «پدافند هوایی» با اشاره به بمباران شهر‌ها توسط صدام، روایت می‌کند: «بیشترین شدت موشک‌باران شهر‌های ایران در فروردین‌ماه سال ۱۳۶۷ بود. در این ماه، حدود ۸۰ فروند موشک به شهر‌های بزرگ مانند، تهران، اصفهان، قم، شیراز و تبریز شلیک شد.

همانگونه که قبلاً یادآور شدیم پدافند هوایی توانایی مقابله با آن‌ها را نداشت، که این معضل رنجی سنگین برای پدافند هوایی بود. تنها اقدام مؤثری که در این ایام از پدافند هوایی ساخته بود به صدا درآوردن آژیر‌های خطر در شهر‌های مختلف کشور بود که به کمک شبکه خوب دیده‌بانی انجام می‌شد. تعداد زیادی از این موشک‌ها به علت نقص فنی در هنگام فرود و شاید به دلیل بالا رفتن درجه حرارت در هوا منفجر می‌شدند.

در شهر‌های کوچک مانند: جزیره خارک احتمال اصابت موشک به هدف تقریباً صفر بود. حتی در شهر‌های بزرگ نیز تعداد زیادی از این موشک‌ها به اطراف شهر‌ها و کوه‌ها اصابت می‌کردند. به هر حال این وضعیت برای مردم عزیز کشورمان بخصوص خانواده‌ها و کودکان ایجاد رعب و وحشت می‌کرد و رنج انسان‌ها، بهم ریختگی زندگی و برای پدافند هوایی هم حس شرمندگی و سرافکندگی در برابر مردم را در پی داشت.

استفاده از بمب‌های شیمیایی از بیشرمانه‌ترین عمل صدامیان علیه مردم غیر نظامی و بی‌دفاع شهر‌های کوچک و روستا‌ها بود که فاقد تجهیزات پدافند هوایی بودند. از نمونه‌های آن می‌توان به بمباران سردشت و مریوان در تاریخ ۱۳۶۷/۰۱/۰۱ یا حمله شیمیایی به تازه‌آباد مریوان در تاریخ ۱۳۶۷/۰۱/۰۲ و مریوان در تاریخ ۱۳۶۷/۰۱/۱۱ و نیز حمله شیمیایی به روستا‌های پاوه در تاریخ ۱۳۶۷/۰۱/۱۱ اشاره کرد. این نمونه اقدامات خلاف عرف بشریت، تا پایان جنگ توسط کشور عراق ادامه داشت.

خسارت‌بارترین فعالیت‌های (حمله‌ها) هوایی عراق در سال ۱۳۶۷ حملات موشکی هوا به دریای عراق علیه سکو‌های نفتی و شناور‌های در حال حرکت در خلیج‌فارس بود. در مدت کوتاه چندماهه سال ۱۳۶۷ تا هنگام آتش‌بس با همان تاکتیک حرکت در ارتفاع پست خارج از دید راداری کشور و شلیک موشک‌های دریایی از فاصله خارج از برد جنگ‌افزار‌های پدافند هوایی بالاترین خسارت را به جمهوری اسلامی ایران وارد کرد.

اگرچه در این سال بالاترین دفاع و تمهیدات دفاعی جهت حفظ شناور‌ها در خلیج فارس به عمل آمد و اکثر کشتی‌ها با اسکورت کامل به صورت کاروان در دریا حرکت می‌کردند، ولی به هر حال، تعداد ۱۷ شناور متعلق به جمهوری اسلامی ایران در همان چند ماه اول سال مورد اصابت موشک‌های دشمن قرار گرفت.»

منبع: ایسنا

انتهای پیام/ ۱۳۴