زیرپوستی‌های جنگ؛ روایت‌های شنیدنی
گروه استان‌های دفاع‌پرس - «جواد صحرایی رستمی» دانشجوی دکترای مدیریت و مولف حوزه دفاع مقدس؛ ضبط صوت روشن است و مرد به سوال مصاحبه‌گر جواب می‌دهد. با انرژی هرچه تمام تلاش می‌کند چیزی را از قلم نیندازد، اما ناگهان از جواب دست می‌کشد و می‌گوید: «لطفا روى دکمه stop را بزنید و ضبط را خاموش کنید؛ چون می‌خواهم چیزی بگویم.»
عبارت نغزی از استاد کمره‌ای از اساتید مسلم و نامدار تاریخ شفاهی دفاع مقدس وجود دارد، با این مضمون: «عصاره تاریخ شفاهی و به عبارتی محوری‌ترین بخش از تاریخ شفاهی، روایت‌هایی است که فرد مصاحبه شونده از ما می‌خواهد این بخش از صحبت‌هایش را ضبط نکنیم تا ردی از آن که می‌تواند یک خاطره یا تحلیل او از موقعیت جنگی باشد، در کتاب یا مجله باقی نماند.»
برداشت از کلام استاد:
شاید آنچه این روزها تحت عنوان زیرپوستی‌های جنگ مطرح است، آن دست از موقعیت و فراز‌هایی باشد که صاحب روایت، از افشای آن‌ها نگران است. اگر این توصیفات را مرز جداکننده آدم‌های جنگ از یکدیگر بدانیم، پربیراه نگفته‌ایم. منظور، بیان موقعیت‌هایی است که فرد بخاطر خط و خش دارشدن جایگاه فردی و اجتماعی خود یا ترس از به ابتذال کشیده شدن روایت جنگ، تمایلی به صحبت پیرامون آن‌ها ندارد، در حالی که گوش تیز تاریخ در میان حجم زیاد از توصیفات تکراری و مشابه از جنگ، مشتاق شنیدن این دست از روایت‌های زیرپوستیست.
یکی از آن زیرپوستی‌ها که بعد‌ها با تلاش نفس گیر مصاحبه کننده و موافقت سرکار «حلیمه عرب زاده» همسر سردار شهید «محمد حسن طوسی» در کتاب «از دیار اقیانوس» درج شده را تقدیم حضورتان می‌کنم: «وقت خواستگاری دل به دریا زدم و گفتم از حسن آقا خوشم نمی‌آد. آدم خوبی است. اهل چیزی نیست، نه اهل مشروب است و نه اهل دود و دم، ولی هم صورت درازی دارد، هم مثل هیپی‌ها مو بلند می‌کند و شلوار دم پا گشاد می‌پوشد.»
انتهای پیام/
