نگاهی به زندگی شهید حجت‌الاسلام «تمام‌زاده»
به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از کرج، حجت‌الاسلام «علی تمام‌زاده» متولد 25 فروردین سال 1355 از رزمندگان شاخص لشکر فاطمیون بود که به مدت 15 سال به امر تبلیغ دین در عرصه‌های مختلف از جمله گویندگی، تهیه نشریه مدافعان حرم، وب‌سایت و فعالیت در مجامع فرهنگی، اجتماعی و سیاسی مشغول بود.
حجت‌الاسلام تمام زاده با نام مستعار «ابوهادی»، با وجود فعالیت‌های تبلیغی دینی و اجتماعی بسیار، خود را برای رفتن به سوریه و دفاع از حرم اهل بیت (ع) آماده کرد و پس از سال‌ها مجاهدت در جبهه فرهنگی برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) به سوریه شتافت.
وی سرانجام در تاریخ 16 آبان سال 1394 در منطقه حلب سوریه مظلومانه پر کشید و به کاروان شهدای مدافع حرم پیوست و پیکر او در گلزار شهدای امامزاده محمد (ع) کرج به خاک سپرده شد.
بخشی از وصیت‌نامه این شهید را از نظر می‌گذرانیم:
«شب عملیات است و رزمندگان با تجهیزات عازم خط نبرد حق علیه باطل هستند. این عملیات از آنجا اهمیت فراوانی نسبت به دیگر عملیات‌ها دارد که برای دفاع از شیعیان مظلوم شهرهای سوریه تدارک دیده شده است؛ مردم مظلومی که ماه‌ها در محاصره هستند و تنها از طریق هلی‌کوپتر آذوقه دریافت می‌کنند.
حتی از اینکه یک شکم سیر نان خالی بخورند عاجزند و به‌قدری در مضیقه هستند که آرد را با پوست درختان دیگر خمیر می‌کنند تا حجم زیادی پیدا کند و بتوانند چند روزی بیشتر محاصره را تحمل کنند. ان‌شاءالله با غیرت رزمندگان حزب الله، برادران ایرانی، فاطمیون، حیدریون، زینبیون و... این محاصره خواهد شکست؛ پیروزی از آن مؤمنین و متقین است.
پدر خوب و مهربانم و مادر عزیزتر از جانم از شما به خاطر اینکه فرزندتان را با راه و مکتب اهل‌بیت (ع) آشنا کردید تشکر می‌کنم. ممنونم از اینکه پدر مهربان من با نان حلال مرا بزرگ کرد و مادر خوبم با مجلس روضه اهل بیت (ع) و محبت آن‌ها تربیتم نمود. هیچ‌گاه عرق‌های پدرم را زیر تیغ تابستان و در اوج گرما که با زبان روزه کارگری می‌کرد تا نان حلال و طیب و طاهری بر سر سفره خانواده خود بگذارد را فراموش نمی‌کنم.
کودک بودم اما آن زحمات هیچ‌گاه فراموش شدنی نیست و هیچ‌گاه محبت مادرانه را که با اشک روضه اهل بیت (ع) عجین شده بود را از یاد نخواهم برد. همه چیز ما از اهل بیت (ع) است چرا که این‌ها وسیله هستند، اسباب و وسیله نجات همه انسان‌ها به‌سوی کشتی نجات اهل‌بیت (ع) هستند و بس.
فاطمه عزیزم، دختر خوب، پاک و متدین، نجیب، با وقار، خانم، مهربان و قشنگ من، خیلی دوست داشتم همین الان دستت را بسان رسول الله (ص) که دست فاطمه زهرا (س) را می‌بوسید، می‌بوسیدم چرا که تو هم نام فاطمه زهرا (س) هستی. برایم خیلی عزیزی.
همیشه دوستت داشتم و الان خدا می‌داند چقدر دوستت دارم، خدا می‌داند و بس. دخترم اگر در زندگی از من اذیت شدی و آزاری دیدی، عصبانیت و دعوای پدر دختری دیدی حلالم کن که سخت محتاجم. دوستت دارم عزیزم.
و آقا محمدهادی، پسر قشنگ و خوشگل من، من برای عزت دین اسلام به جهاد رفتم. پسر خوب و رئوفم، خدا می‌داند که یک دل سیر دلم برایت تنگ شده و دوست دارم بغلت بگیرم و دور سرم بچرخانم.
عزیزم اگر از سن طفولیت عبور کردی پسر مؤدبی برای مادرت باش، عصای خانواده باش، مسیر اهل‌بیت را فراموش نکن، با افراد باایمان نشست و برخاست کن، دوستان باایمان انتخاب کن، همیشه توکلت به خدای مهربان باشد، از اهل بیت (ع) عصمت و طهارت مدد بگیر و آن‌ها را وسیله برای رسیدن به خدا انتخاب کن، سختی‌ها را بر جان بخر و بدان که پیروزی از آن متقین است. دوستت دارم کوچولوی دوست‌داشتنی من.
خواهران مهربانم دوستتان دارم. بدانید مهر و محبت همه شما در قلب من بوده و خواهد بود. راه اهل بیت (ع) عصمت و طهارت را بروید و نمازتان فراموش نشود، دوست و یاور همدیگر باشید، کانون خانواده را مثل همیشه گرم نگاه‌دارید. دوستتان دارم.
چند کلامی با همه دوستان و آشنایانم، بدانید من برای هیچ چیز به سوریه نرفتم که اهداف مادی داشته باشم جز برای هدف مقدس دفاع از نوامیس و کیان مسلمین و برای مقابله با استکبار و رأس آن رژیم جعلی و سفاک اسرائیل، رژیم کودک‌کش و جنایت‌پیشه رژیم صهیونیستی.
هرچه در توان دارید بر این رژیم جعلی فریاد بکشید و خشم و نفرتتان را نثار آن کنید. کینه‌های انقلابیان رسوب نگیرد و فراموش نکنید که همه ما شیعه علی ابن ابی طالب هستیم. شیعه علی علیه‌السلام ذلت نمی‌پذیرد. آقا و مولای ما حسین‌ابن‌علی علیه‌السلام هم تن به ذلت نداد.»
انتهای پیام/
