اهانت به ساحت امام حسین (ع) توجیه‌پذیر نیست
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس‌ـ رسول حسنی؛ یک مثَل معروف وجود دارد که می‌گوید: «قانون بد از بی‌قانونی بهتر است.» اما ظاهراً نه‌تنها قانون خوب که اعتقادات صدها میلیون مسلمان و نه منحصراً شیعیان برای عده‌ای کثیری از سلبریتی‌ها محلی از اعراب ندارد. بعد از اظهارات ظاهراً مشعشعانه در حمایت از تروریستی که به دست سربازان وطن کشته شد، بازیگری دسته چندم پیام تسلیت فرستاد و موارد مشابه دیگر... به‌تازگی «صبا کمالی» با اهانت صریح به مقام شامخ و غیرقابل انکار حضرت امام حسین علیه‌السلام، ایشان را در مرتبه پایین‌تری از «سحر خدایاری» معروف به «دختر آبی» قرار داده تا از این طریق وجهه‌ای برای خود دست‌وپا کند.
اهانت به امام معصومی که نه‌تنها مسلمانان که ارامنه، کلیمی‌ها و زرتشتیان به او ارادت دارند و برای ایام سوگواری‌اش خیمه عزا برپا می‌کنند، عملی نیست که آن را غفلت و سهو و دیالوگ صمیمانه بنامیم. این عمل انکار مسلّم مقام امامت حسین بن علی علیه‌السلام است و حکم آن مشخص. وقتی احساسات حقیقت‌طلب عده زیادی از محبان امام حسین (ع) جریحه‌دار شد، این بازیگر اقدام به حذف پست کفرآمیز خود کرد و در یادداشتی مضحک در پاسخ به اعتراض به‌حق مخالفانش عنوان کرد:
«به علت کج‌فهمی، بی‌سوادی، متعصب بودن بدون تفکر، اطلاع نداشتن از اصول نمایشنامه‌نویسی که رشته‌ی اول تحصیل منه، به علت بیماری افرادی از جامعه که چه‌بسا حقوق‌بگیران جیره‌خوار دشمنان ایران باشند، نسبت‌های ابلهانه به من زدند و منو بدون اعتقاد معرفی کردند ... و از کامنت‌هایی که گذاشتند متوجه شدم ... اتفاقاً بی‌وجدان هم هستند.
به‌این‌علت گفتگوی تخیلی و صمیمانه خودم با امام حسین (ع) را برداشتم. و از اینکه منو بی‌اعتقاد یا دشمن مذهب معرفی کردند، بسیار گله‌مند هستم. در نمایشنامه ما حتی باخدا جدل می‌کنیم و حتی دعوا ... اینکه دیگران امامان رو بالاتر از خدا میدونند، خودشون میدونند چرا ..... لعنت خدا بر ستمگران هر دوران و هر سرزمین که امام حسین (ع) و جوونای رشید ایران، براش شهید شدند.»
اول اینکه «صبا کمالی» معترضانش را کج‌فهم و بی‌سواد خوانده که اصلاً نمی‌دانند نمایشنامه چیست. اصلا مگر هر کس که ادبیات نمایشی بخواند باسواد است؟! ثانیاً مگر متن کفرآمیز این بازیگر درجه چندم نمایشنامه بوده که از اصول آن صحبت می‌کند. این خانم بازیگر هنوز فرق گفت‌وگو و دیالوگ را نمی‌داند، بعد در مورد اصول آن حرف می‌زند. صبا کمالی چند نمایشنامه می‌توانی نام ببری که شخصیت نمایشنامه صریحاً باخدا جدل و حتی دعوا می‌کند؟ شاید یک کاراکتر در یک صحنه باخدا از در ناشکری و گله دیالوگ کند، (و نه گفت‌وگو) که آن را نمی‌توان به همه موقعیت‌های نمایشی تعمیم داد. وی در ادامه یادداشت خود با ناشی‌گری و بی‌سوادی، شهدای گرانقدر دفاع مقدس را هم‌طراز سیدالشهدا علیه‌السلام می‌داند و حیرت‌انگیزتر اینکه عنوان کرده امام حسین علیه‌السلام و جوانان رشید ایران برای ستمگران شهید شدند و نه در جهاد با ستمگران.
«صبا کمالی» هنوز در نوشتن یک عبارت ساده، لنگ می‌زند تا چه رسد به نگارش نمایشنامه. نکته قابل تأمل یادداشت کمالی این است که معترضان را دست‌نشانده بیگانه و مزدبگیر دشمنان می‌خواند، اما اجازه نمی‌دهد که نوک این پیکان خودش را هدف بگیرد. آیا اگر مدعی شویم او مزدبگیر دشمنان خارجی و داخلی بوده، چیزی برای تبرئه خود دارد که دیگران را متهم می‌کند.
سؤال دیگر این است که چرا در مقابل چنین اهانت‌هایی برخورد قاطع و صریحی صورت نمی‌گیرد تا دیگران جرأت راه دادنِ چنین اقدامات وقیحانه‌ای را به ذهن بیمار خود ندهند. چرا اهانت به فلان شخصیت زن و مرد اساطیری و هخامنشی که معلوم نیست اصلاً وجود خارجی دارد یا نه، از سوی سلبریتی‌ها بی‌شعوری و پستی قلمداد می‌شود، اما اهانت به مقدسات بیش از یک میلیارد مسلمان از مظاهر تمدن و مؤلفه‌های روشنفکری. تا کِی باید با این جماعت اسیر در جهل مرکب مماشات شود و با آنها برخورد قهری و قاطعی صورت نگیرد؟
اگر ما سکوت کنیم و قدمی پیش نگذاریم، چه کسی باید در مقابل این هتاکی‌ها بایستد و کاری کند. اگر یک اقدام عملی مؤثر صورت نگیرد، بعید نیست که این اهانت‌ها رفته‌رفته دل مردم را به درد آورد و یک‌مرتبه این آتش نهفته فوران کند؛ در آن صورت دیگر نباید از مردم توقع صبوری داشت. برای جلوگیری از این‌چنین رخدادی، روحانیون باید پیش‌قدم شوند و در رأس آنها قوه قضائیه باید به این قضیه ورود کند؛ چراکه دیگر کار از کار گذشته و با عذرخواهی آن‌هم از جنس یادداشت‌های توجیهی صبا کمالی مشکلی حل نخواهد شد. باید راه تکرار خطا بسته شود و شخص خاطی تاوان کاری را کرده باید پس بدهد.
انتهای پیام/ 161
