ویژگی‌‌ها و مختصات پهپادهای بالگردی جاسوسی و عملیاتی

گروه دفاعی امنیتی دفاع پرس ـ رحیم محمدی؛ ارتش کشورهای جهان امروزه برای کاهش تلفات انسانی ماهر، به استفاده از پهپاد در انواع مختلف آن روی آورده اند که یکی از این انواع پهپادها، پهپادهای بالگردی هستند؛ لذا خبرگزاری دفاع پرس در ذیل دو مدل از این پهپادها را بهصورت اجمالی معرفی کرده است.

پهپاد MQ-8B؛ بالگردی بدون سرنشین

این مدل پهپاد بالگردی MQ-8B که از ماه مه 2002 برای استفاده در نیروی دریایی ایالات متحده، توسط نورث روپ گرومن در سن دیگو توسعه یافته، پهپادی است که با انجام بیش از 245 پرواز آزمایشی، توانسته در آزمایش ها بسیار موفق عمل کند.

این پهپاد که ازجمله پهپادهای کلاس چهارم ارتش آمریکا محسوب می شود، بخشی از برنامه این کشور برای مبارزه با ارتش های آینده است؛ لذا نیروی دریایی این کشور در ژانویه 2004 درخواست تولید هفت فروند از این نوع پهپادها را ارایه می کند که در دسامبر 2006 اولین پرواز این نوع پرنده ها برای ارتش انجام می شود.

بالگرد MQ-8B بیش از هفت ساعت می تواند مداومت پروازی داشته باشد همچنین این پهپاد با مجهز بودن به سنسور و فاصله یاب لیزری، می تواند دیده بانی آتش را به سرعت و دقت در تشخیص انجام دهد علاوه بر این ردیابی و تعیین اهداف و نیز مشخص ساختن میزان آسیب های وارده به دشمن، دارا بودن سیستم موقعیت یابی جهانی (GPS) هدایت و جستجوگر نیمه فعال لیزری، از دیگر قابلیت های این پرنده هدایت پذیر است.  

این بالگرد از یک بدنه آیرودینامیک برخوردار بوده و قطر تیغه آن نیز 8.4m است همچنین از یک موتور 250 C20W رولز رویس هم بهره می برد.

سلاح های MQ-8B

بالگرد بدون سرنشین MQ-8B قادر به استفاده از موشک های هدایت شونده لیزری یا دو بسته چهارتایی راکت های پیشرفته 70mm لیزری است.

PD-100 هورنت سیاه

PD-100 هورنت سیاه یک وسیله نقلیه کوچک بدون سرنشین است که با بهره گیری از حسگر مجاورت دینامیکی توسعه یافته است. هورنت سیاه، پهپادی است که اجازه می دهد تا نیروهای مسلح برای جاسوسی از آن بهره بگیرند و برای ارائه اطلاعات، نظارت و پشتیبانی و شناسایی به نیروهای مسلح کمک کند.

توسعه این پهپاد در آوریل 2008 آغاز شد و بعد از پشت سر گذاشتن چندین پرواز آزمایشی، از اوایل سال 2012 با سفارش وزارت دفاع بریتانیا قراردادی به ارزش 31 میلیون دلار برای ساخت 160 فروند از این نوع بالگردها، وارد مرحله تولید شد و در جنگ افغانستان تعدادی از این پهپاد مورد استفاده قرار گرفت.

این پهپاد با یک پوسته پلاستیکی به شکل آیرو دینامیک ساخته شده و از سه دوربین مدار بسته بهره می برد؛ طول این پهپاد 100mm و طول روتور آن به 120mm(چرخانه یا روتور به بخش چرخنده یک دستگاه یا ماشین میگویند) و وزن آن نیز به 16gm می رسد البته کل سیستم به جز صفحه نمایش آن وزنی کمتر از 1kg دارد.

این پهپاد با دوربین هدایت شونده الکترو نوری قادر به جمع آوری و انتقال تصاویر به ایستگاه کنترل آن هم با وضوح بالا است.

سیستم هدایت این پرنده هدایتپذیر که دارای یک باتری قابل شارژ بسیار کوچک است، به گونه ای طراحی شده که با سرعتی معادل با سرعت 10M/S و حداکثر استقامت پروازی 25 دقیقه ای، هم می توان آن را به وسیله اپراتور و هم به صورت برنامهریزی شده، از طریق یک مسیر تعریف شده با استفاده از GPS تا مسافت 1،000m هدایت کرد.