نبرد در «فلوجه» و «رقه»؛ ترسیم نقشه آینده منطقه

به گزارش گروه بین الملل دفاع پرس به نقل از «بیروت پرس»، با افزایش هیاهوی تبلیغاتی و جنگ رسانهای، این روزها منطقه نبردهای بزرگ و سرنوشتساز فلوجه و رقه شاهد آن است. نبرد فلوجه آغاز و وارد مرحله دوم عملیات شده است.

این شهر در محاصره قرار گرفته و انتظار این میرود که 5 هزار تن از یگانهای مبارزه با تروریسم وابسته به ارتش عراق به این منطقه برسند. به 4 هزار تن از نیروهای عشایر الانبار هم ماموریت داده شده تا به شهر وارد شوند. این در حالی است که هنوز هم نزدیک شدن نیروهای دموکراتیک سوریه به رقه که توسط 500 تن از نیروهای ویژه آمریکایی پشتیبانی میشود، بسیار شرمآور و به کندی صورت میگیرد.

اگرچه ماهیت و نوع نبردها در فلوجه و رقه متفاوت است، اما عنوان اصلی هر 2 نبرد «رویارویی با تروریسم» است. با وجود این رسانهها و بهویژه رسانههای کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس بسیار تلاش میکنند تا چهره این 2 نبرد را متفاوت نشان دهند.

بهطوری که این رسانهها از نبرد رقه استقبال میکنند و به نبرد فلوجه رنگ و بوی مذهبی میدهند. اگرچه عربستان سعودی در ظاهر از عراق در نبرد فلوجه حمایت کردهاست؛ اما به نظر میرسد این بیانگر موضع واقعی عربستان نیست. آنچه که تردیدها را در این باره افزایش میدهد تنها این گفته سعودیها است که اگر نیروهای داوطلب مردمی از این جنگ کنار گذاشته شوند، این نبرد پاک است و اگر آنان در این نبرد حضور داشته باشند، این جنگ ناپاک است. این در واقع تلاشی برای برافروختن شعلههای جنگهای مذهبی است.

این در حالی است که بیش از 20 هزار تن از مسلمانان اهل تسنن در میان نیروهای الحشد الشعبی وجود دارند؛ که از این تعداد حدود 4 هزار تن ساکنان الانبار و فلوجه هستند. این افراد در یگانهای مبارزه با تروریسم برای ورود به شهر حضور دارند. از نشانههای پیش رفتن نبرد در مسیر درست این است که نیروهای داوطلب مردمی پس از آزادسازی منطقه الکرمه در شرق فلوجه این شهر را به نیروهای عملیات بغداد و دیگر گروههای اهل الکرمه تسلیم کردند.

این مساله در نبردهای آینده هم رخ خواهد داد و نیروهای دواطلب مردمی مأموریت بستن مسیرها و محاصره را بر عهده دارند و بهطور مستقیم وارد شهر نمیشوند؛ مگر اینکه به این نیروها نیاز باشد.

آمریکا عامل اصلی است که تلاش میکند نیروهای داوطلب مردمی در نبردها حضور نداشته باشند. آمریکا میخواهد اینگونه وانمود کند که مدیریت واقعی نبرد با مستشاران آمریکایی است.

در رقه ماهیت نبرد در عرصه نظامی متفاوت است. کردها و شمار اندکی از عشایر ستون اصلی نیروها را تشکیل میدهند. از نظر جغرافیایی این موضوع را بررسی کنیم، بهطور آشکار برای ما معلوم میشود که ما در برابر 2 گستره جغرافیایی قرار داریم. نخست از قامشلی تا عین العرب و حتی عفرین است. اگر کردها بتوانند منطقه عینالعرب تا عفرین را زیر کنترل خود در آورند این زمینه برای آنان فراهم میکند تا با بازپسگیری این مناطق گستره طولی «کانتون» کردی که در آینده به اقلیم کردستان عراق و حتی جنوب ترکیه متصل میشود را در کنترل داشته باشند.

ترکها هم به این مساله پی بردهاند و شاید هم مساله علت اصلی تیره شدن روابط آمریکا و ترکیه نیز همین مساله باشد. هر روز هم روابط آنها تیرهتر میشود. این در حالی است که گستره دوم شامل مناطقی است که در موصل، الانبار و دیگر مناطق از داعش بازپس گرفته میشود. این مناطق پس از بازپسگیری به اهل این شهر تحویل داده می شود. این مساله با حمایت آمریکا صورت میگیرد.

آمریکا تلاش میکند در رقه هم چنین چیزی رخ دهد؛ بهطوری که برپایه گفته مقامهای کرد مناطق آزاد شده رقه به نیروهایی که از عشایر رقه تشکیل شدهاند، داده میشود؛ تا بتوان در آینده این مساله را در دیگر مناطق شرق سوریه ازجمله دیرالزور، میادین، بوکمال، حلب، ادلب، بخشهایی از ساحل سوریه تعمیم داد. در اینصورت 2 گستره را خواهیم دید؛ یکی منطقهای است که زیر کنترل کردها و دیگر منطقهای است که زیر کنترل اهل تسنن خواهد بود. آمریکاییها میخواهد این مساله را در عراق، سوریه، لبنان، اردن، کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و عربستان تعمیم دهند.

برخی این سوال را میپرسند که ممکن است امور تا این سطح برسد. پاسخ این است که آمریکاییها برای این مساله برنامه ریزی میکنند و متاسفانه ابزارهایی از مردم کشورهای عربی بدون هیچ آگاهی با شعارهای پرآب و تاب انقلابی و دینی برنامههای آنها برای تجزیه منطقه را پیش میبرند. هنگامی که گفته میشود نبرد فلوجه و رقه برای ترسیم نقشه منطقه سرنوشتساز است، پس خطر هم جدی و بزرگ است و نیاز به رویارویی دارد. چه بسا ما با منطق دفاعی با این طرحها مقابله می کنیم که نیاز به زمان و هزینه بالایی دارد. رویارویی با این طرحها نیاز به ابتکار عمل و حمله دارد.