قتل عام 8 هزار نفر توسط صرب‌ها با حمایت مدعیان حقوق بشر/ حضور وهابیت لندنی در بوسنی جهت تفرقه افکنی

گروه بینالملل دفاع پرس، سیروس فتح الهاتیکندی: حمله نژادپرستانه صربها به مسلمانان بوسنی و راهاندازی موجی از وحشیگری، قتل، تجاوز به نوامیس، کودککشی و... یکی از فجیعترین حوادث تاریخی است که با سکوت و خیانت سازمان ملل و کشورهای غربی مدعی حقوق بشر انجام شد.

یکی از مهمترین عوامل بروز جنگ در بوسنی را میتوان طرز نگرش نژادپرستانه و زیادهخواهی صربها در رسیدن به صربستان بزرگ دانست که تحقق این امر منوط به پاکسازی نژادی در قالب صرب، و پاکسازی مذهبی در ظاهر مسیحیت بود، بدین ترتیب، هر چند مسلمانان بوسنی از نژاد اسلاو بودند، اما در زمره صربها قرار نمیگرفتند و همچنین از لحاظ مذهبی نیز هم کیش صربها نبودند؛ زیرا در بوسنی و هرزگوین، مسلمانی هویت است و ناگزیر مسلمانان در تیررس نژادپرستان صرب قرار دارند.

محمد جعفر زارعان یکی از طلاب حوزه علمیه قم است که در سال 1371 با شروع جنگ بوسنی همراه سه تن از طلبههای حوزه علمیه قم به منظور کمک رسانی به مسلمانان بوسنی داوطلبانه عازم این کشور شد. در همین رابطه با وی که بیش از 20 سال در بوسنی ساکن است، به گفتوگوی تفصیلی نشستیم که متن این مصاحبه در ادامه میآید:

دفاع پرس: لطفا بفرمایید که چه سالی و همراه با چه کسانی به بوسنی و هرزگوین اعزام شدید؟

زارعان: وقتی رئیس وقت سازمان تبلیغات اسلامی جناب آقای عراقی قصد داشتند برای بررسی اوضاع و نحوه کمک رسانی به مسلمانان بوسنی هرزوگوین به آنجا بروند، از حوزه علمیه قم هم درخواست کردند تا چهار نفر از طلاب با آنها اعزام شوند؛ بنده به همراه سه تن از دوستانم آقایان شهریاری، شیخ بهایی و شهید محمد حسین نواب آعلام آمادگی کردیم و با تیم آقای عراقی عازم بوسنی شدیم که تا به امروز بیست سال است که در بوسنی ساکن هستم.

                                        محمد جعفر زارعان
 

دفاع پرس: در بوسنی و هرزگوین بیشتر مشغول چه فعالیتی بودید؟

زارعان: در زمان جنگ بوسنی با برادران سپاه که بیشتر به امور آموزشی مشغول بودند، همکاری میکردیم. بعد از جنگ نیز یک مؤسسه آموزشی و پرورشی با کمک برخی از نهادهای اسلامی کشورمان تأسیس کردیم که در حال حاضر 500 نفر دانش آموز در مقاطع مختلف تحصیلی مشغول تحصیل هستند. یکی دیگر از فعالیتهای ما در این کشور دیدار با خانواده شهدا است.

** صربها گوشت مسلمانان را چرخ میکردند

دفاع پرس: با توجه به اینکه شما نزدیک به 21 سال است که در بوسنی ساکن هستید، وضعیت مسلمانان را در این کشور در زمان جنگ و بعد از جنگ چگونه توصیف میکنید؟

زارعان: هرچند جنگ صربها علیه مسلمانان بوسنی خسارت زیادی به آنها وارد ساخت، تا جایی که برخی از این جنایات آنقدر وحشتناک و دردناک بود که زبان از بیان آن قاصر است؛ من با چشمان خودم دیدم که صربها گوشتهای مسلمانان بوسنی را با چرخ گوشت بزرگ چرخ میکردند.

اما در رابطه با اسلام گرایی در بوسنی میتوان گفت که اسلام گرایی در آنجا رو به رشد است، وقتی دولتهای کمونیستی از هم فرو پاشیدند، در پی آن مرزها باز شدند و کشورهای غربی شروع به شبیخون فرهنگی زدند. وضعیت فرهنگی در بوسنی چه در زمان جنگ و چه بعد از جنگ خیلی بد شده است. اسلام گرایی در یک طرف و فرهنگ غربی در طرف دیگر قرار گرفته است.

** حضور قدرتمند وهابیت لندنی در بوسنی برای تفرقه افکنی

مشکل دیگری که در کنار جنگ در بوسنی اتفاق افتاد، حضور قوی و قدرتمند وهابیت لندنی بود، آنها از شرایط مهیا شده در بوسنی برای نفوذ بین مسلمانان استفاده کردند و بین مسلمانان تفرقه انداختند؛ این در حالی بود که در بوسنی اصلا خبری از فرق بین شیعه و سنی نبود.

لازم به ذکر است؛ وهابیها فقط شیعیان را مورد هدف قرار ندادند، بلکه به هر گروه و حزبی که در عقیده و اعتقاد آنها ذرهای از محبت امیرالمومنین علی(ع) بود، حمله میکردند.

طوائف درویشی در بوسنی زیاد است. وهابیت به این طوائف نیز حمله میکند، علتش هم این است که آنها در مراسمها و تکیههای خود اسامی اهل بیت را به زبان میآورند و به آنها ابراز ارادت میکنند.

** ترس آمریکاییها از مقاومت مسلمانان بوسنی علت تحمیل صلح دیتون بود

دفاع پرس: جنگ بوسنی چگونه تمام شد، آیا با پایان این جنگ وضعیت فرهنگی، سیاسی و اقتصادی مسلمانان بهبود یافت؟

زارعان: در حالیکه مسلمانان بوسنی مقاومت کرده بودند تا جنگ را به نفع خود به پایان برسانند، آمریکاییها با یک صلح کاملا غیر عادلانه و تحمیلی این جنگ را به پایان رساندند. وقتی آمریکاییها مقاومت مسلمانان بوسنی را دیدند، سریعا صلح «دیتون» را به مسلمانان بوسنی تحمیل کردند که غیر عادلانه بود. آنها 51 درصد از اراضی این کشور را به صربها دادند، در حالیکه بیش از 50 درصد از مردم این کشور، مسلمان هستند. آنها نظامی را سر کار آوردند که یک نظام سیاسی اقتصادی بی خاصیت است. بوسنی 50 هزار کیلومتری را به استانهای مختلف تقسیم کردند و هر استان را مستقل اعلام کردند که هر استانی برای خودش قانون گذار دارد، مجری دارد و ارتباط مسسلمانها با صربها را به نحوی طراحی کردند که هیچ وقت نتوانند به یک نتیجه مشخصی دست پیدا کنند. صربها که از طرف روسیه حمایت میشوند، کرواتها هم از طرف کرواسی و واتیکان نیز حمایت میشوند ولی در این بین کسی از مسلمانان حمایت نمیکند.

الان بعد از 18 سال که از پایان جنگ میگذرد هیچ پیشرفت اقتصادی در بین مسمانان دیده نمیشود، چون برنامه برای پیشرفت مسلمانان از سوی دولت نبوده است و بیکاری بین آنها خیلی زیاد است.

مسلمانان بوسنی با توجه به مشکلات اقتصادی که جنگ برای آنها به ارمغان آورده است، تلاش میکنند که زیاد اسراف نکنند و به کم قانع باشند. لذا شبها فقط یک لامپ روشن میکنند.

** گرایش جوانان بوسنیایی به تفکرات امام خمینی(ره)

دفاع پرس: نگاه مسلمانان بوسنی نسبت به ایران را چگونه ارزیابی میکنید؟

زارعان: برخی از جوانان بوسنیایی با آشنا شدن جمهوری اسلامی ایران، دیدن اقدامات و تلاشهای خالصانه این کشور به تفکرات انقلاب اسلامی ایران و امام خمینی(ره) که برگرفته از اندیشههای اهل بیت علیهم السلام است، گرایش پیدا کردند. در ایام جنگ همه اذعان میکردند که تنها کشوری که رسما وارد معرکه شد و از مسلمانان بوسنی آنگونه که باید و شاید حمایت کرد و اقلامی را برای مسلمانان فرستاد، ایران بود. البته سعودیها نیز محمولههایی ارسال میکردند ولی اقلام ارسالی از سوی آنها استراتژیک نبود تا جایی که برخی از مسلمانان بوسنی میگفتند که سعودیها به ما کمک میکنند که گرسنه نمیریم!

از کشورهای مختلفی به بوسنی آمده بودند؛ هر کدام از آنها اهداف خاصی را دنبال میکردند. اما سفیران جمهوری اسلامی ایران در بوسنی طبق فرمایشات مقام معظم رهبری هیچ وقت وارد مسائل اختلاف انگیز نشدند. معظم له تاکید داشتند که در بوسنی آنچه که مردم نیاز دارند، فراهم کنید. این درحالی بود که بقیه کشورها از جمله عربستان مترصد فرصت بودند و هرجا که زمینه اختلاف وجود داشت، سوء استفاده میکردند و نوک پیکانشان به سمت جمهوری اسلامی ایران و شخصیت حضرت امام(ره) بود.

بعد از پایان جنگ در بوسنی تاثیر وهابیت متاسفانه با متوسل شدن آنها به زر و زور و تزویر و دروغ بیشتر از تاثیر فرهنگی جمهوری اسلامی ایران بوده است.

دفاع پرس: چند نفر از همرزمهای شما در بوسنی شهید شدند؟

زارعان: اولین نفری که در بوسنی به درجه رفیع شهادت نائل شد، حجت الاسلام سید محمد حسین نواب بود که از طلاب و فضلای برجسته قم بود. شهید نواب مدتی مفقود بود، ایشان از یک منطقهای حرکت کرده بود ولی به مقصد نرسیده بود. بعد از دو هفته پیگیری و تلاشهای جمهوری اسلامی ایران معلوم شد که یک جایی کرواتها کمین زدند و ایشان را به شهادت رساندهاند و پیکر مطهرش را دفن کردهاند. بالاخره با پیگیریهای فراوان کرواتها محل دفن شهید نواب را نشان دادند و پیکر مطهر ایشان پیدا شد.

(مقام معظم رهبری حضرت آیت الله العظمی خامنهای در پیامی به مناسبت شهادت این طلبه بسیجی مرقوم فرمودند: "شهادت طلبه بسیجی سرافراز حجت الاسلام سیدمحمد حسین نواب برای ملت ایران که حضور خود را در اقصی نقاط جهان برای دفاع از حق و حقیقت با چنین حوادث برجستهای به اثبات میرسانند مایه افتخار و سربلندی است").

شهید سید محمد حسین نواب

دومین نفری که به درجه رفیع شهادت نائل گشت، شهید رسول حیدری بود. یکی دیگر از دوستانمان که در بوسنی شهید شد، یکی از رزمندگان حزب الله در بوسنی معروف به عباس بود که در یکی از مناطق جنگی توسط خمپاره به شهادت رسید.

شهید رسول حیدری (مجید منتظری)

یکی از دوستانمان نیز وقتی به دنبال پیدا کردن جنازه شهید نواب رفته بود، شهید شد.

** مقاومت و پایداری مردم بوسنی قابل تقدیر است

دفاع پرس: روحیه مردم بوسنی در جنگ چگونه بود؟

زارعان: جنگ بوسنی یک جنگ تمام عیار بود، مردم بوسنی از پنجره خانههایشان آتش خمپارهها را میدیدند. یعنی در واقع خانههای آنها جبهههای آنها بود. ما خیلی وقتها، وقتی برای انجام اموری از خانه خارج میشدیم و وقتی در حال راه رفتن بودیم، خمپاره زده میشد. پس مردم مجبور بودند در این شرایط زندگی کنند. وضعیت در کل شهریهای بوسنی به همین منوال بود. مقاومت و پایداری مردم بوسنی قابل تقدیر است. دشمن مسلمانان فقط صربها نبودند، کرواتها هم به آنها حمله میکردند. در بعضی از جبههها از دو طرف به مسلمانان حمله میکردند، مسلمانان نیز مقاومت میکردند.

دفاع پرس: لطفا از جنایاتی که صربها و  کرواتها علیه مسلمانان مرتکب شدند به چند مورد اشاره فرمایید؟

زارعان: سربرنیتسا با جمعیتی ده هزار نفری یکی از شهرهای بوسنی هرزوگوین است. وقتی صربها خواستند به این شهر حمله کنند، ابتدا روستاهای اطراف این شهر را که جمعیتی بالغ بر 40 هزار نفر بود، حمله کردند و با آتش زدن روستاهای اطراف همه ساکنان این روستاها مجبور به فرار به داخل این شهر شدند.

20 سال پیش در ژوئیهی سال 1995 سربازان حافظ صلح به شهر سربرنیتسا آمدند و گفتند: ما از شما محافظت میکنیم و امنیت شما بر عهده ما است؛ اسلحههای خود را تحویل دهید و دیگر مقاومت لازم نیست ما پشتیبان شما هستیم. مسلمانان این شهر به خاطر فشارهای سیاسی و اقتصادی تن به خواسته آنها دادند.

در جنگ بوسنی دروغ آمریکاییها مبنی بر حامی حقوق بشر خیلی بارز بود. لذا با حمایت آمریکاییها سربازان صلح آمدند با صربهای بوسنی و یوگسلاوی هماهنگ کردند و به شهر حمله کردند و جمعیت را در یک کارخانه بزرگی جمع کردند. در این کارخانه مردان را از زنان جدا کرده و راهی جنگل کردند. از قبل صربها در جنگل کمین زده بودند وقتی مسلمانان گروه گروه وارد جنگل میشدند به دست صربها کشته میشدند و در مدت تنها چهار روز حدود 8 هزار مرد و پسر بوسنیایی شهر مسلماننشین سربرنیتسا را قتلعام کردند. این کشتار پس از جنگ جهانی دوم، بزرگترین قتلعام در اروپا محسوب میشود.

** خاطره تلخ مادر بوسنیایی از کشته شدن فرزند خردسالش

یکی از مادران داغ دیده سربرنیتسایی در خصوص کشته شدن فرزندش میگفت: "هنوز نمیتوانم فراموش کنم آن زمانی را که وقتی صربها آمدند، پسر کوچکم را که در آغوشم بود بگیرند، پسرم با دستهای کوچکش موی سرم را گرفته بود و فریاد میزد مادرم رهایم نکن! مادرم رهایم نکن! ولی آنها در یک اقدامی ناجوانمردانه پسرم را از دستم گرفتند و کشتند.

مادر دیگری هم که دو فرزند خودش را از دست داده بود، میگفت: "نصف پیکر یکی از پسرانم را در یک گور و نصف دیگرش را در  گور دیگری پیدا کردم."

گفتنی است؛ یکی از جنایتهایی که صربها علیه مسلمانان مرتکب میشدند، این بود که آنها گورهای دسته جمعی درست میکردند و عدهای از مسلمانان را در آن دفن میکردند و برای اینکه بعدها بازماندگان آنها نتوانند پیکر شهدا را شناسایی کنند، گورهای دسته جمعی را با هم مخلوط میکردند. یعنی نصف گوری را با لیفتراک به کامیونها بار میزدند و به گور دیگری منتقل میکردند و نصف آن گور را نیز به گور دیگری منتقل میکردند.

انتهای پیام/