عملیات خیبر و تشکیل قرارگاه نصرت از نگاه شهید علی هاشمی

سرویس حماسه و جهاد دفاع پرس: اصلی ترین قرارگاهی که طراحی و هدایت عملیات خیبر را بر عهده داشت، «قرارگاه نصرت» بود که فرماندهی این قرارگاه را شهید علی هاشمی بر عهده داشت.

پس از فروکش کردن آتش عملیات خیبر در منطقه هور و تثبیت شدن «جزایر مجنون» در قرارگاه نصرت در تاریخ ۱۳ فروردین ۱۳۶۳ با «علی هاشمی» فرمانده «قرارگاه نصرت» و معاون «قرارگاه بدر» در هنگام عملیات مصاحبهای انجام شد.

وی در این مصاحبه درباره نحوه مطرح شدن عملیات در هور و تشکیل قرارگاه نصرت میگوید:

«بعد از عملیات والفجر مقدماتی که آن مسائل در این عملیات پیش آمد، من یادم است در همان روز که عملیات تمام شد برادر محسن رضایی آمدند سوسنگرد. آن موقع من در سوسنگرد بودم و بعد از عملیات تازه آمده بودم سوسنگرد و یکی، دو ساعت در سوسنگرد بودم که برادر محسن آمدند توی سپاه و مسئله هور مطرح شد که آیا میشود در جناح عماره، جاده غزیله و جاده شیب حمله کرد؟...

بعد از آن دیگر برادر محسن مرتب تماس میگرفتند و خودشان تشریف میآوردند و گاهی میرفتند شناسایی. کمکم بذر تشکیلات قرارگاه نصرت و کار کردن در هور کاشته شد. حدود ۱۰، ۱۵ روز یا شاید ۲۰ روز بعد از عملیات والفجر مقدماتی بود که برادر محسن دستور تشکیل قرارگاه نصرت را دادند و مسئولیت قرارگاه را بر عهده من گذاشتند. نکته جالب در تشکیل قرارگاه، آن حالت معنوی بود که برای تشکیل آن در جلسه حاکم بود. برادر محسن آمده بود در یک دهات مخروبهای به نام "رفیع" که عراق آن را خراب کرده بود و روی این حصیر نشسته بودیم که بحث تشکیل این قرارگاه پیش آمد و خیلی جالب مطرح شد.

ابتدا قرار شد این تشکیلات روی شناسایی کل منطقه کار کند. ما هم سریعاً به تعداد محدودی از برادرهایی که قبل از عملیات والفجر مقدماتی روی منطقه هور و منطقه شمالی محور کار میکردند موضوع را گفتیم. تشکیلات نصرت تمام اینها را زیر پوشش قرارداد و قرار شد منظمتر، منسجمتر، جمعوجورتر، با قدرتتر و با توان بیشتری روی این منطقه کار کنیم.

در هنگام شناسایی با اولین مسئلهای که رو به رو شدیم مسئلهای بود به نام هور که ما هیچ شناختی از هور نداشتیم و تا آن موقع به صورت فعال در هور حضور پیدا نکرده بودیم و یک وحشت عجیبی ما را فرا گرفته بود. مناطقی که تاکنون در آن شناسایی کرده بودیم تفاوت زیادی با هور داشتند و جمهوری اسلامی هیچگونه تجربهای در این منطقه نداشت و تمامی تجربیات ما در رابطه با تپه، کوه، زمین، دشت و کانال بود. تجربه نداشتن در هور و نداشتن امکانات مناسب و حتی نداشتن اطلاعات مناسب در رابطه با نحوهی کار در هور موجب ایجاد سردرگمی در کارهای ما شده بود. ما با یک حالت وحشت کار خود را شروع کردیم و به امید خدا و لطف خدا شناسایی را شروع کردیم.

یکی از مسائلی که از رموز موفقیت ما در قرارگاه نصرت در این عملیات بود، این بود که در تمام کارها پوشش و حفاظت اطلاعات رعایت میشد. حفاظت در منطقه به خوبی رعایت میشد و حتی قرارگاه در مورد ترددهایی که در منطقه انجام میشد نظر میداد و جلوگیری میکرد.

یکی از قشرهایی که نقش مؤثر و اساسی توی عملیات داشت، همین برادرهایی بودند که در تشکیلات قرارگاه نصرت عمل میکردند.»

انتهای پیام/